Płock został otoczony grubym i wysokim murem na podstawie przywileju z 1353 r. wydanego przez króla Kazimierza Wielkiego. Dokument określał m.in. dane techniczne oraz sposób finansowania fortyfikacji. Budowa trwała ok. 16 lat, a umocnienia liczyły ostatecznie ok. 1700 metrów długości. Od zachodu i północnego-wschodu przylegała do nich fosa. Wjazd do miasta prowadził przez 3 bramy: Dobrzyńską, Bielską i Wyszogrodzką. Na przełomie XVIII i XIX w. mur rozebrano. Zachowany fragment ma długość ok 15 m, wysokość ok. 5 m i grubość ok. 80 cm. Drugi zachowany fragment muru znajduje się przy Domu pod Trąbami.
