O niegdyś niezwykle bogatym klasztornym krajobrazie Księstwa Lüneburg świadczy dzisiaj jeszcze sześć żeńskich klasztorów. Najstarszy z nich to Walsrode (sprzed 986 roku), później powstał Ebstorf (ok. 1160 roku), Lüne (w 1172 roku), Wienhausen (około w 1230 roku), Medingen (w 1241 roku) i Isenhagen (w 1243 roku). Ebstorf, Lüne, a później też Walsrode zorganizowane były zgodnie z regułą benedyktyńską. Medingen, Wienhausen i Isenhagen należały do zakonu cystersów.
Klasztory Lüneburga zachowały się nie tylko jako zwarte kompleksy budynków, lecz również dzięki kontynuacji ich pierwotnego przeznaczenia – te średniowieczne kompleksy zakonne przetrwały jako klasztory ewangelickie. Obok architektury ważne są również ogromne zbiory średniowiecznych i nowożytnych elementów wystroju wnętrz. Oprócz „Mapy Świata” z Ebstorf tylko nieliczne przykłady stanowią pochodząca z ok. 1500 roku figura Chrystusa w Wienhausen czy wykonany w 1494 roku pastorał w Medingen.
Wszystkie klasztory można zwiedzać tylko jako część wycieczki z przewodnikiem, ponieważ są jeszcze zamieszkane.
