Kościół Mariacki – z pewnością można go określić mianem „matki gotyku ceglanego”. Jest on po dziś dzień wymieniany jako wspaniałe osiągnięcie architektury i związany jest ściśle z powstaniem tego hanzeatyckiego miasta. Jako następca
romańskiego kościoła na rynku i bazyliki był od 1251 roku gruntownie przebudowywany na gotycką katedrę, a w końcu stał się gotycką bazyliką o niesamowitych wymiarach. Bazylika ta posiada najwyższe na świecie sklepienie gotyckie liczące 38,5 metra wysokości. Obie wieże kościoła mają wysokość ok. 125 metrów.
Świątynia posiada też dwie niższe nawy boczne z 18 różnie urządzonymi kaplicami, m.in. Kaplicę Pamięci ze zniszczonymi dzwonami, Kaplicę Listową z kunsztownym sklepieniem gwiaździstym i filarami z bornholmskiego granitu oraz Kaplicę
Marientiden (liturgii godzinowej) zw. Kaplicą Śpiewaków ze wspaniałym, wykonanym w Antwerpii, późnogotyckim, złoconym, rzeźbionym ołtarzem.
Reformacja, która dotarła do Lubeki ok. 1531 roku, zmieniła wnętrze kościoła. Najbardziej widocznym świadectwem tych zmian była nowa ambona z 1534 roku, zdobiona kunsztowną płaskorzeźbą. Ponadto wybiałkowano ściany, a na filarach w nawach umieszczono bogato zdobione epitafia znamienitych obywateli Lubeki.
W Niedzielę Palmową 1942 roku kościół Mariacki, podobnie jak kościół pw. św. Piotra, poważnie ucierpiał podczas nalotów alianckich. W czasie pożaru odpadła ze ścian większa część tynku, co odkryło pierwotne, średniowieczne polichromie.
Po wojnie kościół zabezpieczono i odrestaurowano. Zegar astronomiczny z XVI wieku został odtworzony, podobnie jak relief Brabendera. Uzupełniono także witraże w Kaplicy Tańca Śmierci. Dzisiejsze witraże przypominają stare dzieło – obraz „Lubecki taniec śmierci“.
