Powstał XIII/XIV w., rozbudowany XIX/XX w. Ok. 1266 r. zamieszkany przez Cysterki, ok. 1429-1438 – przejęty przez Benedyktynki, a w 1822 r. – Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo.
Godne zobaczenia są: klasztor z wieżą Mestwina z XIII w., skarbiec, podziemia klasztorne, Brama Merseburska oraz dwukondygnacyjny gotycki kościół pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty, zbudowany w latach 1290-1330 z udostępnioną dla zwiedzających kryptą ksieni Magdaleny Mortęskiej – reformatorki polskich benedyktynek w 1605 roku.
Kościół klasztorny pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty
Kościół jest budowlą salową, dwukondygnacyjną. Podział na kondygnacje stanowi empora dla zakonnic, pokryta sklepieniem gwiaździstym.
Na uwagę zasługuje kamienny portal południowy, z 1619 roku, pochodzenia niderlandzko – gdańskiego. We wnętrzu znajduje się odkryta w 1932 roku polichromia gotycka z połowy XIV wieku, płyta nagrobna Arnolda Lishorena z 1275 roku, wykonana z czarnego wapienia, wielki krucyfiks, dziś rzeźba Chrystusa w grobie z ok. 1380 roku. Z zabytków renesansowych, głównie manierystycznych wyróżniają się: parapet empory dla zakonnic, kilka zespołów stall z ok. 1597 roku, prospekt organowy z roku 1619 oraz ambona z 1597 roku. Pozostałe elementy wystroju kościoła to ołtarz główny barokowy oraz ołtarze boczne z przełomu XVII i XVIII wieku. Bardzo cenne są również pochodzące z XVII wieku obrazy min. Pieta z kręgu Bartłomieja Strobla, portret ksieni Magdaleny Mortęskiej w otoczeniu benedyktynek.
